De nieuwe modecollectie van TAAKK voor herfst winter 2025 2026, onder leiding van creatief directeur Takuya Morikawa, draait om inventief mixen van werkelijkheid en fantasie. Het is een verkenning van dépaysement, een surrealistisch concept dat het vertrouwde verplaatst naar het vreemde en Unheimisch, iets wat mind-bending is. Morikawa’s ontwerpen doen denken aan een droomlandschap – zie het als een botsing tussen industriële innovatie en de speelse vreemdheid van de kunst van René Magritte.
Voor Morikawa was deze collectie zeer persoonlijk. Hij haalde zijn inspiratie uit twee invloeden uit zijn kindertijd: de inventieve vibe van zijn vader en het gekoesterde Magritte-kunstboek van zijn moeder. De herinnering aan zijn vader die trots een robot liet zien die hij voor zijn fabriek had gebouwd, is hem bijgebleven. Morikawa nam die filosofie – “Als je iets nieuws wilt creëren, moet je ideeën op hun kop zetten” – over en ging ermee aan de slag. En dat zie je terug in de kleding: traditionele stoffen worden omgedraaid, verdraaid en opnieuw vormgegeven op een manier die tegen de stroom in gaat. Bovendien creëerde de surrealistische kunst van Magritte – zijn vreemde, poëtische scènes en onverwachte juxtaposities – een wereld waar Morikawa op inspeelde door logica en eigenaardigheid samen te voegen.
De kern van de herencollectie voor herfst winter 2025 2026 bestond uit een aantal serieuze stoffeninnovaties. Morikawa noemde de stoffen “visuele paradoxen”, bedoeld om de beperkingen van de verbeelding aan diggelen te slaan. De Mixture Wool/Denim is een opvallende verschijning – een krankzinnige mix van wol, visgraat, denim en luipaardprints in één stof. Het is schokkend en toch vreemd mooi – het geeft perfect dat gevoel van dépaysement weer. Dan is er de Gradient Woven Fabric, een kenmerkende stof die in de loop der jaren is geëvolueerd. Bij deze stof draait alles om transformatie, met jasjes die veranderen van souvenirjassen in op maat gemaakte blazers en vervolgens in strakke MA-1 bombers. Tweed jasjes glinsterden, om vervolgens te veranderen in sportieve polyethyleen blousons. Het is het bewijs dat materialen niet op hun plaats hoeven te blijven – ze kunnen evolueren en zich op gekke manieren vermengen.
De kleding zelf was er niet alleen om er goed uit te zien, maar vertelde ook verhalen. Een souvenirjasje, dat gevoelens van reizen oproept, veranderde in een scherp, op maat gemaakt kledingstuk. Een basic T-shirt? Dat werd een cool, gestructureerd ruiterjack. Bont ontsproot uit wollen tweed en katoen, vermengde texturen en brak met regels. Morikawa noemde het de “affiniteit” tussen stoffen, alsof ze bedoeld zijn om samen te transformeren. Hij laat niet alleen mode zien; hij laat zien hoe kleding verder kan gaan dan de gebruikelijke grenzen.
Wat het geheel echt verbindt is het dépaysement-idee. Morikawa gebruikte het om het alledaagse in het vreemde te veranderen. Luipaardprints botsten met denim. Wollen tweed knus tegen futuristische synthetische stoffen. Het is een collectie die zowel totaal vertrouwd als verfrissend verontrustend aanvoelt, alsof je een van Magritte’s breinbrekende schilderijen binnenstapt. Uiteindelijk is het een wereld waarin mode niet alleen gaat over wat je draagt, maar ook over het opnieuw uitvinden van wat mogelijk is.
