Na een paar jaren intensief campagne te hebben gevoerd voor de ‘curvy’ vrouw leggen de media zich nu ook toe op de dikke man.
Ik vraag me al een paar jaar af waar ze naartoe werken. Elke keer weer als op een cover van een tijdschrift een vrouw met overgewicht (op zich niets mis mee) als nieuw sekssymbool wordt aangeprezen (sorry, hier moet ik toch echt even glimlachen), vraag ik me af wat hiervan de bedoeling is. En nu proberen ze ons er zelfs van te overtuigen dat niet alleen dikke vrouwen, maar ook dikke mannen knapper en aantrekkelijker zijn.
Dat de ’traditionele’ media vooral een propaganda instrument zijn, is geen geheim. Het is meteen ook de reden waarom ik ze niet meer volg. Maar soms worden ideeën op zo brede schaal aan de man gebracht dat ze je, nolens volens, toch bereiken (wat niet wil zeggen dat je je erdoor laat beïnvloeden). Bij dergelijke groots opgezette reclamecampagne waarbij ons van bovenaf een nieuw model wordt opgelegd, zou het interessant zijn te weten wat de achterliggende bedoeling is.
Een van de meest opvallende campagnes van de afgelopen jaren betreft de introductie van het concept ‘dik is mooi’. Het begon allemaal een paar jaar geleden met reclamecampagnes voor beautyproducten waarin de gebruikelijke fotomodellen waren vervangen door vrouwen met een verreweg van perfect figuur.
Daarna volgde een internationale pro-‘curvy’ campagne met het woord ‘curvy’ als eufemisme voor een oud en welbekend begrip. Weekbladen maar ook modetijdschriften (die elke nieuwigheid aangrijpen om maar lezers te trekken) lieten en laten zich nog steeds voor de pro curvy kar spannen. In televisieprogramma’s wordt de Junische vrouw gepromoot als het nieuwe schoonheidsideaal. De magere vrouw wordt daarentegen als een triest door psychologische problemen geteisterd en on-sexy wezen afgeschilderd.
En nu, sinds een paar weken wordt ook dikke man gepromoot! De media schuiven mannen met overgewicht en bierbuiken naar voren als aantrekkelijk en sexy. Dikke mannen zouden zelfs meer seks hebben en meer vrouwen kunnen krijgen! Elk middel, elk argument wordt in de strijd gegooid.
De Amerikaanse media deden er onlangs nog een schepje bovenop door het geheel te staven met een lijst van acteurs met Leonardo di Caprio met bierbuik op nummer 1. Di Caprio zou het levende bewijs van de stelling ‘dikke mannen zijn aantrekkelijk’ zijn, want – zo wordt er wel gezegd – hoeveel vrouwen heeft Di Caprio wel niet? (Voor het gemak wordt vergeten dat Di Caprio een bekendheid is met vast en zeker een aantrekkelijke bankrekening). Hoe het ook zij, de boodschap van de Amerikaanse media werd grif en kritiekloos opgepakt en slaafs doorgegeven door onze media.
Vet is aantrekkelijk, is de boodschap, en dat geldt dus nu ook voor de heren die het er toe nu toe – laten we eerlijk zijn – best heel goed hebben afgebracht met lichamen die vaak strakker en slanker zijn dan die van hun wederhelft.
Om het ons allemaal zo mooi mogelijk voor te schotelen, is men ook voor de dikke man met een eufemisme op de proppen gekomen: Dad Bod (papa lichaam). Dus zij is ‘curvy’ en hij is/heeft een ‘dadbod’. Overigens is ons niet helemaal duidelijk wat er met deze term bedoeld wordt. De lichamelijke vorm van mannen heeft toch niets te maken met het vaderschap?
Om de boodschap ‘vet is mooi’ nog meer kracht bij te zetten, beginnen er nu in de media ook publicaties van nieuwe wetenschappelijke onderzoeken op te duiken waaruit zou blijken dat ‘dikkerdjes’ langer leven… Hé, wat? Dikke mensen leven langer? We krijgen ons hele leven al te horen dat we minder en gezond moeten eten en goed moeten bewegen… en nu komen ze ons – om de nieuwe normaliteit ‘dik is mooi’ maar aan de man (en vrouw) te brengen – zelfs vertellen dat dikke mensen langer leven! Wat volgt? Wordt het nog gekker? Misschien kan er eens onderzoek worden verricht naar het verband tussen het percentage lichaamsvet en het winnen van de loterij. Het is maar een idee…
